Przemyślenia praktykanta #1

Witam!

Ostatni okres nie był dla mnie łatwy. Zacząłem praktyki i tak jak na samym początku sądziłem, że będzie super produktywnie, pracowicie i entuzjastycznie, tak po niecałych dwóch tygodniach jedyne co bym z tego zdania pozostawił to pracowicie. A co z resztą? To trudne pytanie, na które cały czas nie znalazłem (i pewnie długo jeszcze nie znajdę) pełnej odpowiedzi. Do przemyśleń skłoniła mnie książka, którą właśnie czytam - Rework - Jasona Fried'a oraz Davida Heinemeier Hansson'a (z firmy 37signals - twórców m.in. Ruby on Rails), o której niedługo trochę szerzej napiszę na blogu. Ale do rzeczy:

1) Są wakacje! - nim jeszcze zacząłem praktyki miałem wielkie plany na wakacje: bieganie z samego rana, praktyki od 8 do 16, potem coś zjeść, praca inżynierska oraz jeden z 2 projektów, w których mam brać udział i spać - idiotyzm. Czas wakacji to przede wszystkim czas odpoczynku, relaksu, nabrania sił na boje kolejnego roku akademickiego. Bardzo dobrze podchodzą do tego panowie od marketingu w wydawnictwie ISA - w swoim newsletterze piszą:

Wakacje, to czas wytchnienia od nauki i pracy. Wolny czas można zagospodarować na 1001 sposobów. Proponujemy, aby część tego czasu spędzić z ciekawą lekturą.

To nie musi być książka, równie dobrze można iść na plażę, do lasu, na rower i etc. etc. Sens jest w tym, by znaleźć coś, co nas relaksuje i pomaga się odprężyć.

2) Jesteś na praktykach, nie w pracy - Mateusz bez przerwy mi to powtarza. Praktyki to czas nauki, nikt nie oczekuje, że w ciągu miesiąca (czy jak w moim przypadku trzech) praktykant zbuduje "nowe, lepsze Google". Oczywiście większość praktykantów, którzy zaczynają w dobrej firmie, chciałaby po skończeniu praktyk dalej współpracować z firmą - ja sam tak miałem/mam. Ale bardzo szybko okazuje się to bardzo zgubne. Przy każdej rzeczy, jaką się wykonuje myślenie zamiast kierować się ku rozwiązaniu idzie w kierunku zadowolenia szefa, czy się przypadkiem nie ośmieszymy etc. Tak jest często, jeśli nie jesteśmy pewni swojej wartości na rynku, a bardzo byśmy chcieli być widziani jak najlepiej. Takimi sprawami powinniśmy się martwić dopiero pod koniec lub na sam koniec praktyk, a do tej pory starać się robić zwyczajnie swoje i uczyć się przy tym jak najwięcej. Czy będziemy dalej pracować w tej firmie, czy nie - doświadczenie i tak wyniesiemy, a przecież po to idziemy na praktyki, prawda? :)

3) Refaktoryzacja - oto klucz do łatwiejszej nauki. Bardzo często łapie się na tym, że chce wykonać dane zadanie tak dobrze, że już nie wiem jak do tego podejść. Liznąłem temat TDD - no to piszemy testy, poznałem metodę DRY/KISS/itp. - od samego początku piszę kod zgodny z nimi wszystkimi etc. Przykładów można wymieniać mnóstwo i oczywiście przesadzam, ale mam nadzieję, że idea jest jasna. Dopiero dzisiaj uświadomiłem sobie, że moje podejście jest błędne. Brak mi doświadczenia, żeby pisać ładny, dobry produkcyjny kod. Dlatego zacząłem robić coś innego, za namową bardziej doświadczonych ode mnie - tworzę jakieś rozwiązanie, najłatwiej jak się da. Potem gdy już osiągnę cel zastanawiam się (jeśli jest na to czas oczywiście), czy da się to zrobić lepiej i jeśli tak, próbuje tak zrobić, ale nie wkładając w to za dużo czasu/wysiłku, tak by znajdywanie tego rozwiązania nie było męką, tylko przyjemnością. Jeśli jestem zadowolony z rozwiązania (a u mnie to oznacza możliwość "łatwej" integracji z całością, którą tworzę) zostawiam temat i przechodzę do następnego zagadnienia. Na artyzm przyjdzie jeszcze czas, a jest tyle do nauczenia się :) Bardzo często w nauce danego tematu nie chodzi o poznanie konkretnej technologii, ale bardziej o ideę, którą ona realizuje - wtedy nie ma sensu zbytnio się przejmować pięknem rozwiązania. Dużo czasu przez to straciłem, ale mam nadzieję, że wreszcie przejrzę na oczy :)

4) Nie wszystko naraz! - kiedy idzie się na praktyki bardzo często ma się wrażenie, że od samego początku będzie się uczyło nie wiadomo ilu i jak wysublimowanych technik/narzędzi/ideologii/metodyk. Przez takie podejście bardzo łatwo utknąć w martwym punkcie, gdzie nie wiadomo czego się chwycić. Ja sam tak często miałem przed praktykami, ale na szczęście mój opiekun w Spartezie (Sławek) bardzo szybko sprowadza mnie na ziemię. Najczęściej idziemy sobie zrobić kawkę i dyskutujemy o tym co można by było zrobić dalej, wybierając jedną ze ścieżek. Nie ma tak, żeby łapać się kilku rzeczy naraz - w ten sposób w jednostce czasu nie zrobisz tak naprawdę nic, a jeśli będziesz robić po kolei, każdej z tych rzeczy nauczysz się lepiej i dokładniej.

5) Jeśli naprawdę nie masz co robić, idź do domu - często znajomi opowiadają mi jak to na praktykach siedzieli 8h bezczynnie, tępo oglądając filmiki na YouTube lub grając w gierki na Facebook'u - to totalnie bez sensu. Jeśli w danym dniu zrobiło się już wszystko, co zostało zaplanowane, a następny krok jest na tyle obszerny i trudny (nieprzyjemny?!), a czasu stosunkowo za mało, tak że musielibyśmy jutro zaczynać i tak od nowa - poprośmy szefa o możliwość pójścia do domu. Lepiej wypocząć w domu, nabrać sił na kolejny dzień, niż męczyć się ciągnąć do tych 8 godzin dla samej zasady i skazując się na zmęczenie czy też brak pozytywnego podejścia następnego dnia. Na moich praktykach nie mam rygoru przychodzenia na konkretną godzinę. Mamy ustalony plan działań i w pewnym przedziale trzeba to zrobić. Dzięki luźniejszemu podejściu w momencie gdy czułem się gorzej mogłem spokojnie poleżeć w łóżku, by przyjechać do firmy wypoczęty. Nie miałem stresu, więc i robota szła lepiej. Dla samokontroli zapisuje sobie godziny przyjścia i wyjścia (oczywiście mniej więcej) i ku mojemu zdziwieniu przesiedziałem od początku praktyk więcej godzin, niż wynosi pracownicze minimum, a zrobiłem to z chęcią i nawet tego nie poczułem.

6) Kiedy masz problem - nie bój się zapytać innych - nic nie jest lepszym źródłem wiedzy niż doświadczenie starszych stażem! Już na samym początku praktyk dowiedziałem się, że będę musiał nauczyć się zagadnień z wielu dziedzin. Wiadomo, że nie każdy zna się na wszystkim, tak więc trzeba próbować aż do skutku. Nie mówię, że należy z najmniejszą rzeczą biegać po całym biurze siejąc popłoch. Mam to szczęście, że choć w firmie, w której robię praktyki każdy ma bardzo solidne podstawy z wiedzy ogólnej, już po chwili udało mi się rozpoznać kogo mogę o co pytać. Jedni podpowiedzą jak czegoś wyszukać, inni usiądą i zrobią z Tobą krótkie Code Review, jeszcze inni naprowadzą na rozwiązanie samymi pytaniami na temat problemu, ale wszyscy wyznają jedną zasadę - jeśli ktoś poprosi o pomoc - nie odmówią. Co jeszcze lepsze - kiedy już pomogą Ci znaleźć rozwiązanie będą ciekawi jak Ci poszło. Ostatnio w ten sposób bardzo miło zaskoczył mnie jeden z członków zespołu - dopytywałem się go o RESTful Services budowane w oparciu o framework Jersey i tego samego dnia, a także następnego przez pytania o to, czy udało mi się rozwiązać problem dowiedziałem się masy nowych rzeczy (nie dziwota, bo temat dla mnie całkowicie nowy) i to w jednym z najprzyjemniejszych sposobów - przez rozmowę. Tak więc nie należy bać się zadawać pytań, bo w ten sposób może umknąć nam wiele niuansów, których próżno szukać w (nie)oficjalnych dokumentacjach.

Trochę przydługi wpis mi wyszedł, ale przynajmniej znalazłem formę na wyrażenie swoich myśli :) Pozdrawiam i do następnego razu!